சிதைந்து போன சிற்பங்களாக பிறந்து சீர்படாத வாழ்வுடன் மெய்ப்படாத கனவுகளுடன் என்றாவது மாறிவிடும் என்ற குருட்டு நம்பிக்கையுடன் வாழ்ந்தது போதும்..... காத்திருந்த காலம் தாழ்த்தி சுழன்று கொண்டிருக்கும் புவி மண்டலத்தில் கூடுகளாக வாழ்ந்துவிட்டு போகவா எண்ணம்??? மனிதனே மனிதனை உண்டு மனிதத்தை மண்ணுடன் புதைத்து விட்டு தனிமையிலேயே உளன்று கொண்டிருந்தது இன்றுடன் போதும் !!!! சரித்திர பக்கத்தை சிறிது சற்றே நோக்கி பார்த்தால் மானுட வலிமைக்கு கிடைத்த வரங்களோ ஏராளம் பேச்சில் மட்டுமல்ல எமது மூச்சிலும் வேண்டும் ஒற்றுமை துப்பாக்கி ரவைகளுக்கும் குண்டுகளுக்கும் பலிகொடுத்தது போதும் !!!! எமது வாழ்வுக்காய் எமது கைகளைக்கோர்த்து தலை நிமிர்ந்திட ஓங்கும் வையகம்..... சாக்கடையில் புரளும் பன்றியாய் வாழ்ந்தது போதும் இனியும் தாமதம் வேண்டும் என்று எண்ணாதே இனம் , மதம் , சாதி என துண்டு பட்டது போதும் ஒன்று பட்டு எழுந்திடுவோம் எமது சமூகத்தின் ஒற்றுமைக்கு !!! by S. Nishanthi